The little tendons snap, like muffled peanut brittle, losing their grip following the day’s buffeting and abuse. Separation—four or five of the listless lines remain—anxiety. Now three stay fast, unflinching, unwilling for the fall. Fear of the last, the very last, in a limited existence forges these few—wait, just two. No lifeboats, no fuzzy vests are left; fight, fight little ones! Finally, but too late, you see: no thing is free: nothing is forever: no foes are—but there another goes. Facing the long winter nights was not your lot; the fates say it’s time to be forgot; the winds force faster now; it’s now; it’s gone--
                            Letting go at last
                                                    You drift, flung by the
                                                                    Forces that severed your sinews from your roost,
                                                                                                                                                    Falling,
                                                                                                                                                                   
                                                                                                                                                                       Falling,
                                                                                                                                                                                                Faster
                                                                                                                                                                                                              and
                                                                                                                                                                                               Faster;                                                                                                     
                                                                                                                                                                                   Lurching…

                                                                                                                                                                           Longing

                                                                                                                                                            Loving…
                                                                                   
                                                                                                                                    Learning to lose what

                                                                                                You always thought was yours until you finally
                                                                             You finally realize it was never
                                                                Yours to lose.
                                                            
                                   Each leaf is formed to fall,
                                              And fall they will,
                                                        Not one, but all,
                                                                  Both big and small,
                                                                             Until there are no more left at all.

SPECIAL NOTE: The above selection is an original work by the author, Jason Loeffler, and he retains all rights to its content. Publication requests can be made on the Jason's contact page.